مرا ببخش ونگير از من آسمانت را .

تورا به زندگي ات ....باز كن دهانت را .

به من بگو ...نه ... به من فحش هم بده حتي .

نگير با سر دندان ، ولي  لبانت را.

نرو . بمان و به من فرصتي بده از نو ،

كه قانعش  كنم آن قلب  مهربانت را .

چقدر منتظرت بودم و ندانستي ؟

دريغ مي كني  امروز بازوانت را ؟

عزیز دل ! به خدا بي گناه بودم من.

براي بخشش من ، جمع كن توانت را.

قبول مي كنم . آري . كه سادگي كردم.

 

مرا ببخش و نگير از من آسمانت را.