خلوتگه بی‌نام

بعد از این زمزمه عشق بیا خواهم کرد

سر کف پای گلی سرخ فدا خواهم کرد

دست در گردنش انداخته در شهر غریب

قدمی رفته و کوتاه صفا خواهم کرد

ای که از عشق تو مجنون به هر صحرایم

جز تو عشق همه از سینه جدا خواهم کرد

زخمی از تیر فراق تو دلم راست نصیب

یادگاری که به لطف تو دوا خواهم کرد

می توان شد مگر از فکر تو فارغ نفسی

سپری بی تو دمی عمر کجا خواهم کرد

میوه ای از لب سرخ تو کجا خواهم چید

خویش را کی بغل گرم تو جا خواهم کرد؟!