مقاله/شرح معانی برخی از اصطلاحات دیوان حافظ
این مقاله به "شرح معانی برخی از اصطلاحات دیوان حافظ" می پردازد.
مقدمه
عرفان به معني يافتن حقايق از طريق کشف و شهود است. و عارف د راشعار
حافظ به معني شخص
خودشناس خداشناس حقيقت جوي است. مرتضي مطهري در تماشاگه راز مي گويد:
ديوان حافظ يک ديوان عرفاني است. در حقيقت يک کتاب عرفان است به علاوه جنبه فني شعر.
به عبارت ديگر ديوان حافظ عرفان است به علاوه هنر.
ديواني است که از عرفان سرچشمه گرفته و به صورت شعر بر زبان سراينده جاري گشته است.
اصطلاحات عرفانی که در شعر حافظ بکار برده می‌شود، در اثر آگاهی کامل و شناخت معنایی صحیح است. حافظ دیدگاه عارفانه و امیدوار کننده دارد و عرفان به مفهوم واقعی کلمه در اشعار او نمایان است و در شعرش همواره امید به آینده‌ای روشن را نوید می‌دهد به گونه‌ای که مخاطب با مطالعه اشعارش به نوعی لذت معنوی دست می‌یابد.
حافظ چنان زیبا از اصطلاحات و کنایات وابهامات و تشبیهات در شعر استفاده کرده است که مخاطب بدون اینکه متوجه معنی حقیقی آن باشد به نوعی لذت دست یابی پیدا می کند.و چنانکه پیداست دیوان حافظ بر خواسته از عمق دل شاعری است که سخنش لاجرم بر دل می نشیند و به عبارتی اصل«سخن کز دل برون آید نشیند لاجرم بر دل» بر شعر حافظ حاکم است.
نويسندگان و شعراي آن سوي مرزها پيرامون حافظ مي نويسند : ...(به ادامه مطلب بروید)