من غائبم
آیاامیدظهوری هست؟؟
درلحظه های خلوت شب ها
دربقعه های غربت صحرا
درپای بوته ها ،حضورملامت،حضور تورا احساس کرده ام
تورنج نسل ها را
ازتاول کویر
ازبغض ابرنشانم دادی
همراه هرتازیانه وهرفریاد
درکنارهرگلوله هرقطره خون
پابه پای هرآرزوی خسته ورنج تازه،تورادیدم،
ای آسمان شهادت
ای حضورمداوم
درتوچگونه آسمان آسمان،ابرهای غم می بارند وتوآرامی.
دراین فضای مرگبار
دراین فضای تنگ وتار
که انتظار می کشدطلوع یک ستاره را...
توای بزرگترستاره ام طلوع کن
ببین سیاهی آشنای ماست
ببین همیشه هرغروب
به روی بام آرزو
درانتظاردیدنت چقدررنج می کشم!
به هرطرف نگاه می کنم!
به این سیاه آسمان بی ستاره هم...
برگرفته از کتاب وبااو با نگاه فریاد می کنم
علی صفائی حائری
جان این عالم فدای تو کجاهستی عزیز؟
ازمیان جمع ماغایب چراهستی عزیز؟
تا به کی پس انتظارتوکشیم ای پشت ابر؟
پشت ابری گم ولیکن خودنما هستی عزیز
شعله ور گشته است این قلبم زعشق بودنت
حاضری اما زدرک ما فرا هستی عزیز
انتظارت می کشم ای غایب از چشم جهان
بخششی مولا تواندر بند ماهستی عزیز
گربگویم راست غایب ما وحاضر هست او
خود به عمق ماجرابس آشناهستی عزیز
من نمی دانم کدامین جمعه می آیی زراه!!!
توبه دردمنتظرهایت دواهستی عزیز
ما چو یعقوبیم ودراین کلبه احزان حزین
کلبه مارا سروسامان صفا هستی عزیز
گرچه این بی نام ناقص کرد وصفت عذر خواست
هرچه وصفت من کنم بی انتها هستی عزیز
*
چقدر چله نشینی؟... چهل... چهل... تا چند؟
چقدر جمعه گذشت و نیامدی، سوگند
*
به دانه دانه تسبیح مادرم، موعود!
که بی تو هیچ نیامد به دیدنم لبخند
که روزها همه مثل هم‌اند- سرد و سیاه-
غروب‌ها و سحرهاش خسته‌ام کردند
کشانده‌اند مرا روزها به تنهایی
گمان کنم که مرا منتظر نمی‌خواهند!
*
تو نیستی و جهانم پر از فراموشیست
جهان عاشقی‌ام را غروب‌ها آکند...
تو نیستی که قیامت کنی به آن قامت
تو نیستی که درختان به خویش می‌بالند!
تو نیستی و... چقدر از زمان من باقیست
*
چقدر بی تو بگویم غزل غزل، یکبند
به چشم‌های کسی احتیاج دارد که
زند به شاخه ادراک خاکی‌اش پیوند
به چشم‌های کسی که شبیه یک منجی
زلال، آبی، روشن- شبیه تو- باشند
*
چقدر چله نشینی؟ چقدر ندبه و اشک؟
چقدر بی تو سرودن قصیده‌های بلند؟
*
برگرفته از سايت منجي دراديان
